بهشتی مظلوم زیست

********

سیدمحمد حسینی بهشتی در دوم آبان ماه ۱۳۰۷ هـ.ش در محله لنبان اصفهان چشم به جهان گشود.

پدر وی حجت الاسلام سیدفضل الله حسینی بهشتی و مادرش معصومه بیگم خاتون آبادی فرزند آیت الله العظمی میرمحمد صادق خاتون آبادی بود.
محمد تحصیلاتش را خیلی زود از چهار سالگی آغاز کرد. او دوران ابتدایی را در دبستان ثروت اصفهان و متوسطه را در دبیرستان سعدی آن شهر گذراند، اما در سال سوم دبیرستان مدرسه را رها کرد و به تحصیل علوم حوزوی در مدرسه صدر اصفهان پرداخت.
وی در شهریور ماه ۱۳۲۵ به قم مهاجرت کرد و در محضر استادانی چون آیت الله داماد و آیت الله اردکانی تلمذ کرد. در ۱۳۲۶ به جلسات درس امام خمینی و آیت الله العظمی بروجردی راه یافت. وی از بهترین شاگردان این استادان بزرگ بود.
در همان سال یعنی سال ۱۳۲۶ هـ.ش محمد به همراه استاد مطهری و آیت الله منتظری بنا به توصیه آیت الله بروجردی یک دوره سفرهای تبلیغاتی به روستاهای دور افتاده را آغاز کرد. بهشتی در ۱۳۲۹ هـ.ش وارد دانشگاه تهران شد و در رشته الهیات و معارف اسلامی به تحصیل مشغول شد. در همین ایام زبان انگلیسی را فرا گرفت و در سال ۱۳۳۰ به تدریس زبان انگلیسی در دبیرستان های قم پرداخت و تحصیلات حوزوی خود را نیز ادامه داد. او در همین سال با علامه طباطبایی آشنا شد و در سلسله مباحث کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم» شرکت کرد.
در سال ۱۳۳۳ هـ.ش دبیرستان دین و دانش را در قم تاسیس کرد. همچنین در سال ۱۳۳۴ هـ.ش مدرک کارشناسی خود را با درجه عالی از دانشگاه تهران به دست آورد.
بهشتی با وجود فعالیت های فشرده علمی در حوزه و دانشگاه، فعالیت های سیاسی و اجتماعی قابل توجهی نیز داشت. در سال ۱۳۳۹ با همکاری جمعی از فضلا کلاس های زبان انگلیسی و مکالمه روزمره عربی را برای جمعی از طلاب مدرسه حقانی ترتیب داد.
بهشتی از سال ۱۳۴۰ فعالیت های سیاسی خود را رسماً آغاز کرد. از یک طرف با تنظیم و تهیه مقاله های پژوهشی مانند حکومت در اسلام، قانون علیت در علم و دین و از طرف دیگر به ایراد سخنرانی در جلسات ماهیانه انجمن اسلامی مهندسین می پرداخت. او با ایجاد کانون دانش آموزان قم و تشکیل هسته تحقیقاتی به منظور کار پژوهشی درباره حکومت اسلامی به عنوان یکی از مبارزین متفکر علیه رژیم شناخته شد. به همین دلیل در سال ۴۲ به دستور ساواک مجبور به مهاجرت به تهران شد، اما فعالیت های ضدرژیم وی همچنان ادامه داشت به همین دلیل به توصیه مراجع تقلید به منظور ایجاد مرکز اسلامی هامبورگ در سال ۱۳۴۴ به آلمان رفت. بهشتی تا سال ۴۹ در خارج از مرزهای ایران به مبارزات فکری خود ادامه داد و در ۱۳۴۹ به تهران بازگشت. در آن زمان ساواک با دستاویز قراردادن تمام فعالیت های بهشتی برای او پرونده سازی کرده بود و وی را ممنوع الخروج کرد.
بهشتی در اواخر سال ۴۹ در آموزش و پرورش مشغول به کار شد و در زمینه تدوین کتاب های علوم دینی در سازمان کتاب های درسی ایران عنوان کارشناس ارشد را به دست آورد.
وی در سال ۱۳۵۰ به همراه سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی و محمدجواد باهنر و محمدرضا مهدوی کنی مرکز تحقیقات اسلامی را تاسیس کرد. بهشتی در سال ۱۳۵۳ هـ.ش به اخذ درجه دکترا نایل شد.
از دیگر فعالیت های فکری و فرهنگی وی در همین دوران برپایی جلسات تفسیر قرآن، تنظیم طرح ایدئولوژی اسلامی برای نسل جوان، تنظیم کتاب خدا از دیدگاه قرآن، برقراری جلسات بحث پیرامون شناخت از دیدگاه قرآن در منزل شخصی خودش را می توان ذکر کرد.
اما از میان فعالیت های وی آنچه که بیشترین حساسیت ساواک را برانگیخت سخنرانی های وی پیرامون مرجعیت، رهبری، امامت و امت بود که سبب دستگیری و بازداشت چند روزه او در سال ۱۳۵۴ هـ.ش شد.
در فروردین ۱۳۵۷ به امریکا و اروپا سفر کرد تا هماهنگی های لازم بین رهبری و حرکت های سیاسی را به وجود آورد. در همان سال جامعه روحانیت مبارز را به همراه مطهری و مفتح پایه گذاری کرد.
در آبان ۱۳۵۷ به پاریس سفر کرد و با امام خمینی جلساتی را به منظور مذاکره و هماهنگی ترتیب داد. در همین زمان امام خمینی دستور تشکیل شورای انقلاب را صادر کردند. دکتر بهشتی بیشترین فعالیت خود را در زمینه هماهنگی تشکل های انقلابی انجام می داد. مهمترین سخنرانی دکتر بهشتی همزمان با اوج مبارزات مردم علیه رژیم در روز دهم محرم عاشورای ۱۳۵۷ ایراد شد.
در بهمن ۱۳۵۷ با گروهی از نخبگان و انقلابیون فعال مانند استاد مطهری، باهنر، آیت الله طالقانی، مفتح و... شورای انقلاب را تشکیل داد. پس از پیروزی انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ هـ.ش بسیاری از ارگان ها و سازمان های جدید را که پس از انقلاب وجود آن ها لازم بود، به وسیله دکتر بهشتی پایه گذاری و تاسیس شد.
در اواخر سال ۱۳۵۷-۲۹/۱۱/۱۳۵۷- حزب جمهوری اسلامی به وسیله سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی و علی اکبر هاشمی رفسنجانی اعلام موجودیت کرد. دکتر بهشتی از اعضای اصلی این حزب شد.
از اوایل سال ۱۳۵۸ ترور شخصیت های فعال انقلاب اسلامی توسط گروه هایی مانند منافقین و فرقان آغاز شد. بسیاری از همرزمان دکتر بهشتی به شهادت رسیدند. استاد مطهری و دکتر مفتح از جمله این اشخاص بودند.
در مرداد ماه ۱۳۵۸ انتخابات مجلس خبرگان صورت گرفت و بیشترین افراد برگزیده در این انتخابات از اعضای حزب جمهوری اسلامی بودند. در آن دوره دکتر بهشتی ۶۰ درصد از آرا را به خود اختصاص داد.
در اسفند ۱۳۵۸ هـ.ش دکتر بهشتی از طرف امام خمینی به عنوان مسوول دیوان عالی کشور برگزیده شد.
دکتر بهشتی در این دوران سخنرانی های متعددی را در زمینه های مختلف به منظور رفع شبهات گروه های متفاوت و یا ایجاد هماهنگی اقشار و گروه ها انجام داد. علاوه بر این در زمینه ایجاد هماهنگی بین گروه های ارتش سخنرانی های متعددی در ارتباط با اهمیت ادامه جنگ با عراق ایراد کرد. دکتر بهشتی از مخالفان سیاست گذاری های بنی صدر نیز بود و در این زمینه مصاحبه هایی را نیز ترتیب داد.
او از جبهه های جنگ در چندین نوبت بازدید کرد و در میان گروه های مختلف حاضر در جبهه سخنرانی های مبسوطی ایراد کرد. در سال ۱۳۶۰ پس از عزل بنی صدر از ریاست جمهوری دکتر بهشتی، علی اکبر هاشمی رفسنجانی(رییس مجلس) و رجایی شورای موقت ریاست جمهوری را تشکیل دادند.
دکتر بهشتی فردی آگاه با شخصیتی چند بعدی و دیدی همه جانبه بود که می توانست در هر امری مشاوری قابل اعتماد برای نظام باشد. حضرت آیت الله خامنه ای در مورد دکتر بهشتی می فرمایند: مرحوم شهید بهشتی یکی از آن شخصیت هایی بود که یک حالت استثنایی در آن ها مشاهده می شود. می دانیم آدم ها دو جور هستند؛ یکی آدم هایی هستند که هیچ ویژگی در آن ها نیست، با استعدادند با فکرند، ارزشمندند، اما عادی و معمولی اند. لکن بعضی هستند که از معمول انسان ها یک چیزی بیشتر دارند، یک برجستگی در این ها وجود دارد این برجستگی خیلی هم زود فهمیده نمی شود. در گذشت زمان مشهود می شود و بهشتی از این قبیل بود. او دارای فکر بلندی بود. مغزی قوی و فعال داشت، علاوه بر این دارای اراده و روحیه ممتازی بود. بر خود و احساسات خویش شدیداً غالب بود یک فرد بیشتر متفکر بود تا احساساتی.
اگر چه گاهی اوقات احساسات او هم یک جمعیت میلیونی را به جوش می آورد، یعنی اینجور احساساتی هم گاهی می شد، اما در همان وقت هم می توانست مطمئن باشد که دارد منطقی حرف می زند. این مرد، مردی شدیداً متعبد بود، یعنی دین و شریعت را به درستی و از بن دندان قبول داشت، با کمال خلوص و صمیمیت عامل به شرع و معتقد به دین بود. از تظاهر از ریاکاری، از کارهایی که برخلاف صمیمیت و خلوص هست شدیداً بیزار و روگردان بود، خودش نداشت و از هر کسی که دارای این صفات بود بدش می آمد. بهشتی مظلوم زیست و مظلوم مرد، شهید بهشتی واقعاً انسان برجسته ای بود در همه ابعاد.
به دلیل این که شهید مظلوم بهشتی دارای شخصیت ممتازی بود همواره مورد حمله لیبرال ها و منافقین واقع می شد. به قول شاعر: «اول بلا به مرغ بلند آشیان رسید»
آنکس که آشیانش و پروازش بلندتر و شخصیت اش برجسته تر است بیشتر از همه مورد تهاجم دشمنان قرار می گیرد.
عاقبت در ساعت ۲۰:۳۰ روز یکشنبه هفت تیرماه سال ۱۳۶۰ به تدریج اعضای حزب جمهوری اسلامی در سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران واقع در سرچشمه وارد شدند. قرآن کریم تلاوت شد و پس از آن آیت الله دکتر بهشتی به سخنرانی مشغول شدند. گویا بحث پیرامون تورم بود. پس از آن دکتر بهشتی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری چنین گفت: «ما بار دیگر نباید اجازه دهیم استعمارگران برای ما مهره سازی کنند و سرنوشت مردم ما را به بازی بگیرند. تلاش کنیم کسانی را که متعهد به مکتب هستند و سرنوشت مردم را به بازی نمی گیرند انتخاب شوند.»
لازم به ذکر است که عامل بمب گذاری منافق نفوذی به نام محمدرضا کلاهی بود که پس از انفجار بمب کار گذاشته موفق به فرار گردید و به فرانسه پناهنده شد. دکتر بهشتی، رییس دیوان عالی کشور در آن روز به اتفاق جمعی از یارانش که در مجموع ۷۲ تن بودند به شهادت رسید.


برگرفته از : روزنامه جوان